Witte pluimen
Ik zet me aan 't schrijven, uitgerekend op de schoonste feestdag van het jaar, nee, niet Sinte Maarten of Sinterklaas, maar 22 november, dat is Sint Cecilia. Asteblief! ook al heeft ze nooit bestaan, toch is ze de marteldood gestorven. Alleen muzikanten begrijpen dat. Neen, ze zullen onze patroonheilige niet afpakken! Mijn keukenprinses heeft me deze middag een feestmaal voorgezet ter ere van die Romeinse martelares. haar beul was waarschijnlijk goed zat, ofwel sloeg hij met de botte bijl. Drie keer heeft hij haar maar half en half in de nek geraakt, ze is pas drie dagen later gestorven, na een hevige doodsstrijd. Kom vedelaars en trommelaars, doedelzakkers en schalmeiers, gij daar, klein muzikantje met uwen bombardon en gij, grote vent met uw piccolootje, geef vandaag maar katoen. Het mensdom heeft u nodig.
Al van in de moederschoot kende ik mijn vader als knappe klarinettist, 'k ben als 't ware met de klarinet geboren. Ik zat in 't vierde studiejaar als ik voor 't eerst naast vader mocht meestappen in de processie. Voor een compleet muzikantenuniform was ik nog te klein, maar ze vonden wel een kepi, die paste po mijn dikke kop, een schone zwarte kepi met pluimen erop. Zo is 't allemaal begonnen.
Er stond mij een grootse carrière te wachten in de koninklijke harmonie Sint-Cecilia. Mijnen boterham zou ik wel verdienen in de wagenmakerij van vader en voor ontspanning was er onze onoverwinnelijke voetbalploeg White Star Lauwe. We waren superieur aan Wevelgem en Menen. Weet ge dat we ooit bijna Anderlecht geklopt hebben? Destijds reden de dorpsmensen op zondagnamiddag nog niet met den automobiel naar Waregem of het nog veel verdere Club of Cercle Brugge. Trouwens, niemand in onze straat had een auto. Er waren op loopafstand genoeg herbergen om den dorst te lessen en te kaarten. meer moest het leven niet bieden.
Als toppunt van al die zalige geneugten van het dorpsleven was er op 22 november het feest der feesten, waarbij geen enkele muzikant ontbrak, jawel het feest van de onvolprezen, nooit bestaan hebbende, toch superheilige martelares Sancta Cecilia (ora pro nobis!).